ΜΕΛΕΤΗ - ΕΙΔΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
του Λεωνίδα Πετροπ. Τζεφεράκου
Σχετικά με
<< ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΥ>>.
Η Οικογένεια ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΥ αποτελεί μια Βυζαντινή Πατριά, της οποίας η πορεία της μέσα στο διάβα του χρόνου δεν έχει εξεταστεί - ερευνηθεί.
Υπάρχουν στοιχεία παράδοσης, αλλά και κάποια ιστορικά, τα οποία προσδιορίζουν την κοινωνική πορεία της, μέσα στην λειτουργικότητα και εξέλιξη της Ιστορίας της Μάνης.
Έχω καταγράψει αφηγήσεις - διηγήσεις από πρόσωπα της οικογενείας μου γεννηθέντα στην χρονική περίοδο 1880 μέχρι 1900, τα οποία διακρίνοντο από ισχυρή νοημοσύνη και αντίληψη, οι οποίες αφηγήσεις – διηγήσεις είχαν αποκτηθεί προφορικά και διαδοχικά, από προγόνους μας, σχετικά με την κοινωνική πορεία της οικογενείας μας.
Ειδικότερα η παράδοση αναφέρει ότι η οικογένεια μας είναι βυζαντινή Πατριά, δηλαδή η οι πρόγονοι μας ήλθαν από το Βυζάντιο στη Μάνη αρκετά χρόνια πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Αποβιβάστηκαν με πλοία με σημαντικές Οικογένειες στα Άλικα της Μάνης, από εκεί ήλθαν στο Παληοχώρι στο Δριαλί. Από το Παληοχώρικάποια ομάδα μετακινήθηκε κάπου κοντά στα Λουκάδικα και κάποια άλλη ομάδα στο Γύθειο και ειδικότερα στο χωρίο Νιοχώρι.
Η αφήγηση αυτή πρέπει να συσχετίζεται με την ιστορική αναφοράτου Ιστορικού Γιάννη Φιλήμονα σχετικά με τα Άλικα και την οικογένεια Μαυρομιχάλη στο έργο του «Μαυρομιχάλαι», που γράφει: «Περί το 1340 ότε οι Τούρκοι κατέκτησαν την θρακικήν χερσόνησον, οικογένειες τινές εκ της πόλεως Καρδίας (Αδριανούπολης) κατέφυγαν εις Μάνη. Κοντά στο Ακρωτήρι Ταίναρον κείται χωρίον ονομαζόμενο Άλικα παρ`αυτώ ελλιμενίσθη ποτέ πλοίο μεταφέρον οικογενείας τινάς εκ της Ανδριανουπόλεως εις την Ευρώπην.
Εκ τούτων έμειναν δύο εν τω άλικα, άφ`ων κστάγονται, η γενεά των Μαυρομιχαλαίων εκ της μιας και των Γρηγοράκηδων - Τζανετάκη εκ της άλλης».
Στη συνέχεια αναφέρει ότι ένεκα εσωτερικών προστριβώνεξαναγκάσθηκε η οικογένεια Μαυρομιχάλη, από την οικογένεια Ντουζέπη, να φύγει από τα άλικα και να εγκατασταθεί στην Τσίμοβα (Αρεόπολη).>>.
Στο Παληοχώρι του Δρυαλίου γίνεται αισθητή η παρουσία της Βυζαντινής Πατριάς των Τζεφεριάνων. Στο χώρο αυτό πρέπει να εγκαταστάθηκε γύρο στα 1350 και κάποια ομάδα από την Πατριά αυτή πρέπει να παρέμεινε μέχρι το 1750, περίπου οπότε και κατήλθε στο νέο χωριό του Δρυαλίου.
Στο Παληοχώρι, μέσα στο οικιστικό χώρο αναγνωρίζεται από όλους τους παλιούς κατοίκους του χωριού ένα τμήμα οικιών γηστερνών και προαυλίων χώρων, ως << Τζεφεριάνικη ιδιοκτησία >>.
Σε μία συνέντευξη [ μαγνητοφωνημένη ], που είχα πάρει το 1976, στο χωρίο Νεώριο του Γυθείου από τον τότε Γραμματέα της εκεί Κοινότητας, Τάκη Γιαννουλάκο [τότε ηλικίας 80 περίπου ετών ] , ένα εξαίρετο πνευματικό άνθρωπο με μεγάλη γνώση στην ιστορία και παράδοση της Μάνης, έχω καταγράψει τα εξής << Οι Τζεφεριάνοι, οι Γιαννουλιάνοι, οι Αλεξιάνοι και κάποιες άλλες οικογένειες της περιοχής είμαστε όλοι συγγενείς και ανήκουμε στην οικογένεια των Ατσαλιάνων.
Μάλιστα στην περιοχή του Νιοχωρίου υπάρχει ένα μεγάλο και καλό κτήμα που το ονομάζουν Ατσαλιάνικο, το οποίο ανήκει σήμερα στην οικογένεια Γιαννουλάκου, αλλά στα παλιά χρόνια ανήκε στους Ατσαλιάνους.
Ακόμη στην περίοδο πριν από την Επανάσταση στην περιοχή του Γυθείου και της Προσηλιακής Μάνης κυρίαρχο ρόλο ασκούσε η οικογένεια Γρηγοράκηδων - Τζαννετάκιδων και με την οικογένεια αυτή κάποιες οικογένειες είχαν τεθεί υπό την προστασία της προαναφερθείσας οικογένειας.
Οι οικογένειες αυτές εκμεταλλευόμενες την φιλία τους με την οικογένεια των Γρηγοράκηδων ενοχλούσαν άλλες οικογένειες της περιοχής.
Ένεκα του λόγου αυτού μία μικρή ομάδα τριών σημαντικών και χαρισματικών ανθρώπων, αποτελούμενη από τον Πέτρο Τζεφεράκο, τον Λάγιο Αλεξάκο και τον Γιάννη Γιαννουλάκου, υπό την Αρχηγία του Πέτρου Τζεφεράκου, συνέλαβε την ιδέα να συστήσουν Συμμαχικό Συνασπισμό οικογενειών για να αντιμετωπίσουν τΙς ενοχλήσεις των οικογενειών των προσκειμένων στην οικογένεια των Γρηγοράκιδων και να ζητήσουν την συμμαχία της Οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων.
Πράγματι ο στόχος αυτός πραγματοποιήθηκε και συστήθηκε η « η Συμμαχία των οικογενειών » και έλαβε το όνομα « ΠΕΤΡΟΛΑΓΙΑΝΝΙΚΟ >> από τα μικρά ονόματα των ιδρυτών, που προαναφέρονται και σύναψε συμμαχία με τους Μαυρομιχαλαίους και έτσι απαλλάχθηκαν από τις ενοχλήσεις του Συνασπισμού της οικογένειας των Γρηγοράκιδων.
Το<< Πετρολαγίαννικο >> υπήρξε μία πολύ σημαντική συμμαχία οικογενειών της Προσηλιακής Μάνης, κυρίως στην περιοχή του Γυθείου και του Δήμου Τευθρώνης και είχαν ενταχθεί σε αυτή μεγάλες και δυνατές οικογένειες της περιοχής, Τζεφεριάνοι, Ριζεάνοι, Γεωργακιάνοι και άλλοι >>.
Η παραπάνω αφήγηση του αείμνηστου Τάκη Γιαννουλάκου, επαναλαμβάνεται σε μία ιστορική μελέτη, για τη Μάνη, ενός εκλεκτού και ικανού ιστορικού ερευνητή του κ. Ελευθερίου Αλεξάκη στην εργασία του<< ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΗ - Η ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ >>.στην οποία αναφέρεται ότι :
{{ Μια από τις πιο γνωστές συμμαχίες ή συντροφίες ήταν το λεγόμενο«Πετρολαγιάνικο» της Προσηλιακής Μάνης. Πρόκειται για συμμαχία γενών που οργάνωσαν οι Καλκαντήδες από το Σκουτάρι και ο Πέτρος Τζεφέρης με άλλους και έφτανε ως τη Λάγεια, γι’ αυτό ονομάσθηκε Πετρολαγιάνικο. Συμμετείχαν πολλά γένη σ’ αυτή τη συμμαχία, η οποία στρεφόταν εναντίον των Νικλιάνων και των σοϊλήδων της περιοχής. Συντροφίες συναντώνται ως την περιοχή του Οιτύλου π.χ. το γνωστό το γένος της Κάτω Καρέας, οι Ταβουλαραίοι, είχαν συντροφία με τους Στεφανοπουλαίους του Οιτύλου }}.
Βέβαια ο εκλεκτός συμπολίτης μας εκφράζει κάποιες αντιφάσεις. Ειδικότερα. Αναφέρει το επώνυμο του Πέτρου Τζεφεράκου ως Τζεφέρη, κατά τρόπο λανθασμένο. Στο Δημοτολόγιο Γυθείου, στο οποίο υπάρχουν εγγραφές από του έτους 1833 και υπάρχουν αρκετά μέλη της οικογένειας τζεφεράκου εγγεγραμμένα και ουδέν εξ` αυτών αναφέρεται ως τζεφέρης, συνεπώς πρόκειται περί συγχύσεως- λάθους ως προς το επώνυμο του Πέτρου Τζεφεράκου. Βέβαια το επώνυμο Τζεφεράκος στην πρώην Κοινότητα Δρυμού, σε κάποια μέλη της οικογένειας αναφέρεται και ως Τζεφέρης, αλλά και αυτό είναι εσφαλμένο.
Ετυμολογία του ονόματος << Τζεφεράκος >>.
Το επώνυμο Τζεφεράκος προέρχεται από το επώνυμο << Τζεφεράκιος >> , Βυζαντινό όνομα, το οποίο στην καθομιλουμένη χρήση μετετράπηκε σε Τζεφεράκοςστην Μανιάτικη κοινωνία. Είναι γνωστό ότι κάποια επώνυμα της Μάνης που καταλήγουν σε άκης και άκος, και αποτελούν Βυζαντινές Πατριές είχαν κατάληξη σε άκιος, όπως αναφέρεται στον διαδυκτιακό χώρο –ιστοσελίδαmani.org.gr , ωςακολούθως <<ΤΑ ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ>> . Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το 1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά. Γιατί τα από το βυζαντινό - άκιος προερχόμενα σε - άκης (και - άκος μεταγενέστερα ) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα. Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο. Τελευταίοι που «κόλλησαν» το - άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας (Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά. >>.
Τέλος θέλω ιδιαιτέρως να τονίσω την προσωπικότητα του Τζεφεράκου Πέτρου, πρωτεργάτη της ιδρύσεως της μεγάλης Μανιάτικης Συντροφίας<< ΠΕΤΡΟΛΑΓΙΑΝΙΚΟ >> στην προσηλιακή Μάνη.
Ακόμη θέλω να επισημάνω ότι στο αρκετά υποτιμητικό «υποσχετικό των Μανιατών προς τους Καπετάν Μπέη Σερεμέτην και Αντώμπεη».Τον Αύγουστο του 1806 ,στο Μαραθονήσι [ Γύθειο ], το υπογράφουν ονομαστικά όλα τα χωρία της Μάνης, με τις οικογένειες που τα αποτελούν, περιλαμβάνεται δε και το χωρίο Δρυαλί, στο οποίο αναφέρονται όλες οι γνωστές οικογένειες που κατοικούσαν τότε, δεν αναφέρεται όμως η οικογένεια τζεφεράκου, ισχυρή Πατριά της Μάνης, από τους ιδρυτές της Συντροφίας << Πετρολαγιάνικο >> .Γεγονός που δηλώνει ανυπακοή και εκδήλωση πνεύματος ελεύθερου και ανυπότακτου.
Πειραιά Ιούνιος 2006 |
