---------------------------------------------------------------
ΠΥΡΓΟΣ-κληρονόμων Πετρόπουλου Τζεφεράκου στο Δρυαλί -Φωτείνια Τζεφεριάνικα στο Δήμο Ανατολικής Μάνης. Αναγέρθηκε το 1873 από τονΤζαννέτο Τζεφεράκο του Θεοδώρου,Προεστού Μεγαλοκτηματία του Δρυαλίου..jpg
========================================================
ΜΕΛΕΤΗ - ΕΙΔΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
του Λεωνίδα Πετροπ. Τζεφεράκου
- Σχετικά με
<< TO ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ TΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΥ>>.
Η Οικογένεια ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΥ αποτελεί μια Βυζαντινή Πατριά, της οποίας η πορεία της με σα στο διάβα το χρόνου δεν έχει εξεταστεί - ερευνηθεί.
Υπάρχουν
στοιχεία παράδοσης, αλλά και κάποια ιστορικά, τα οποία προσδιορίζουν
την κοινωνική πορεία της, μέσα στο στην λειτουργικότητα και εξέλιξη
της Ιστορίας της Μάνης.
Έχω
καταγράψει αφηγήσεις - διηγήσεις από πρόσωπα της οικογενείας μου
γεννηθέντα στην χρονική περίοδο 1880 μέχρι 1900, τα οποία διακρίνοντο
από ισχυρή νοημοσύνη και αντίληψη, οι οποίες αφηγήσεις – διηγήσεις
είχαν αποκτηθεί προφορικά και διαδοχικά, από προγόνους μας, σχετικά με
την κοινωνική πορεία της οικογενείας μας.
Ειδικότερα
η παράδοση αναφέρει ότι η οικογένεια μας είναι βυζαντινή Πατριά,
δηλαδή η οι πρόγονοι μας ήλθαν από το Βυζάντιο στη Μάνη αρκετά χρόνια
πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Αποβιβάστηκαν
με πλοία με σημαντικές Οικογένειες στα Άλικα της Μάνης, από εκεί
ήλθαν στο Παληοχώρι στο Δριαλί. Από το Παληοχώρι κάποια ομάδα
μετακινήθηκε κάπου κοντά στα Λουκάδικα και κάποια άλλη ομάδα στο Γύθειο
και ειδικότερα στο χωρίο Νιοχώρι.
Η αφήγηση
αυτή πρέπει να συσχετίζεται με την ιστορική αναφορά του Ιστορικού
Γιάννη Φιλήμονα σχετικά με τα άλικα και την οικογένεια Μαυρομιχάλη στο
έργο του «Μαυρομιχάλαι», που γράφει: «Περί το 1340 ότε οι Τούρκοι
κατέκτησαν την θρακικήν χερσόνησον, οικογένειες τινές εκ της πόλεως
Καρδίας (Ανδριανούπολης) κατέφυγαν εις Μάνη. Κοντά στο Ακρωτήρι Ταίναρον
κείται χωρίον ονομαζόμενο Άλικα παρ`αυτώ ελλιμενίσθη ποτέ πλοίο
μεταφέρον οικογενείας τινάς εκ της Ανδριανουπόλεως εις την Ευρώπην.
Εκ τούτων έμειναν δύο εν τω άλικα, άφ` ων
κστάγονται, η γενεά των Μαυρομιχαλαίων εκ της μιας και των Γρηγοράκηδων
- Τζανετάκη εκ της άλλης». Στη συνέχεια αναφέρει ότι ένεκα
εσωτερικών προστριβών εξαναγκάσθηκε η οικογένεια Μαυρομιχάλη, από την
οικογένεια Ντουζέπη, να φύγει από τα άλικα και να εγκατασταθεί στην
Τσίμοβα (Αρεόπολη).>>.
Στο
Παληοχώρι του Δρυαλίου γίνεται αισθητή η παρουσία της Βυζαντινής Πατριάς
των Τζεφεριάνων. Στο χώρο αυτό πρέπει να εγκαταστάθηκε γύρο στα 1350
και κάποια ομάδα από την Πατριά αυτή πρέπει να παρέμεινε μέχρι το 1750,
περίπου οπότε και κατήλθε στο νέο χωριό του Δρυαλίου.
Στο
Παληοχώρι, μέσα στο οικιστικό χώρο αναγνωρίζεται από όλους τους παλιούς
κατοίκους του χωριού ένα τμήμα οικιών γηστερνών και προαυλίων χώρων,
ως << Τζεφεριάνικη ιδιοκτησία >>.
Σε μία
συνέντευξη [ μαγνητοφωνημένη ], που είχα πάρει το 1976, στο χωρίο
Νεώριο του Γυθείου από τον τότε Γραμματέα της εκεί Κοινότητας, Τάκη
Γιαννουλάκο [τότε ηλικίας 80 περίπου ετών ] , ένα εξαίρετο πνευματικό
άνθρωπο με μεγάλη γνώση στην ιστορία και παράδοση της Μάνης, έχω
καταγράψει τα εξής << Οι Τζεφεριάνοι, οι Γιαννουλιάνοι, οι
Αλεξιάνοι και κάποιες άλλες οικογένειες της περιοχής είμαστε όλοι
συγγενείς και ανήκουμε στην οικογένεια των Ατσαλιάνων.
Μάλιστα
στην περιοχή του Νιοχωρίου υπάρχει ένα μεγάλο και καλό κτήμα που το
ονομάζουν Ατσαλιάνικο, το οποίο ανήκει σήμερα στην οικογένεια
Γιαννουλάκου, αλλά στα παλιά χρόνια ανήκε στους Ατσαλιάνους.
Ακόμη
στην περίοδο πριν από την Επανάσταση στην περιοχή του Γυθείου και της
Προσηλιακής Μάνης κυρίαρχο ρόλο ασκούσε η οικογένεια Γρηγοράκηδων -
Τζαννετάκιδων και με την οικογένεια αυτή κάποιες οικογένειες είχαν
τεθεί υπό την προστασία της προαναφερθείσας οικογένειας.
Οι
οικογένειες αυτές εκμεταλλευόμενες την φιλία τους με την οικογένεια
των Γρηγοράκηδων ενοχλούσαν άλλες οικογένειες της περιοχής.
Ένεκα του
λόγου αυτού μία μικρή ομάδα τριών σημαντικών και χαρισματικών
ανθρώπων, αποτελούμενη από τον Πέτρο Τζεφεράκο, τον Λάγιο Αλεξάκο και
τον Γιάννη Γιαννουλάκου, υπό την Αρχηγία του Πέτρου Τζεφεράκου, συνέλαβε
την ιδέα να συστήσουν Συμμαχικό Συνασπισμό οικογενειών για να
αντιμετωπίσουν την ενοχλήσεις των οικογενειών των προσκειμένων στην
οικογένεια των Γρηγοράκιδων και να ζητήσουν την συμμαχία της Οικογένειας
των Μαυρομιχαλαίων.
Πράγματι ο στόχος αυτός πραγματοποιήθηκε και συστήθηκε η « η Συμμαχία των οικογενειών » και έλαβε το όνομα « ΠΕΤΡΟΛΑΓΙΑΝΝΙΚΟ >> από
τα μικρά ονόματα των ιδρυτών, που προαναφέρονται και σύναψε συμμαχία με
τους Μαυρομιχαλαίους και έτσι απαλλάχθηκαν από τις ενοχλήσεις του
Συνασπισμού της οικογένειας των Γρηγοράκιδων.
Το << Πετρολαγίαννικο >>
υπήρξε μία πολύ σημαντική συμμαχία οικογενειών της Προσηλιακής Μάνης,
κυρίως στην περιοχή του Γυθείου και του Δήμου Τευθρώνης και είχαν
ενταχθεί σε αυτή μεγάλες και δυνατές οικογένειες της περιοχής,
Τζεφεριάνοι, Ριζεάνοι, Γεωργακιάνοι και άλλοι >>.
Η παραπάνω
αφήγηση του αείμνηστου Τάκη Γιαννουλάκου, επαναλαμβάνεται σε μία
ιστορική μελέτη, για τη Μάνη, ενός εκλεκτού και ικανού ιστορικού
ερευνητή του κ. Ελευθερίου Αλεξάκη στην εργασία του << ΓΕΡΟΝΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΗ - Η ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ >>.στην οποία
αναφέρεται ότι :
{{ Μια από τις πιο γνωστές συμμαχίες ή συντροφίες ήταν το λεγόμενο «Πετρολαγιάνικο» της Προσηλιακής Μάνης. Πρόκειται για συμμαχία γενών που οργάνωσαν οι Καλκαντήδες από το Σκουτάρι και ο Πέτρος Τζεφέρης με
άλλους και έφτανε ως τη Λάγεια, γι’ αυτό ονομάσθηκε Πετρολαγιάνικο.
Συμμετείχαν πολλά γένη σ’ αυτή τη συμμαχία, η οποία στρεφόταν εναντίον
των Νικλιάνων και των σοϊλήδων της περιοχής. Συντροφίες συναντώνται ως
την περιοχή του Οιτύλου π.χ. το γνωστό το γένος της Κάτω Καρέας, οι
Ταβουλαραίοι, είχαν συντροφία με τους Στεφανοπουλαίους του Οιτύλου}}.
Βέβαια ο εκλεκτός συμπολίτης μας εκφράζει κάποιες αντιφάσεις. Ειδικότερα. Αναφέρει το επώνυμο του Πέτρου Τζεφεράκου ως Τζεφέρη, κατά τρόπο λανθασμένο. Στο Δημοτολόγιο Γυθείου, στο οποίο υπάρχουν εγγραφές από του έτους 1833 και υπάρχουν αρκετά μέλη της οικογένειας τζεφεράκου εγγεγραμμένα και ουδέν εξ` αυτών αναφέρεται ως τζεφέρης, συνεπώς πρόκειται περί συγχύσεως- λάθους ως προς το επώνυμο του Πέτρου Τζεφεράκου. Βέβαια το επώνυμο Τζεφεράκος στην πρώην Κοινότητα Δρυμού, σε κάποια μέλη της οικογένειας αναφέρεται και ως Τζεφέρης, αλλά αυτό είναι εσφαλμένο.
Ετυμολογία του ονόματος << Τζεφεράκος >>.
Το επώνυμο Τζεφεράκος προέρχεται από το επώνυμο << Τζεφεράκιος >> , Βυζαντινό όνομα, το οποίο στην καθομιλουμένη χρήση μετετράπηκε σε Τζεφεράκος στην Μανιάτικη κοινωνία.
Είναι γνωστό ότι κάποια επώνυμα της Μάνης που καταλήγουν σε άκης και άκος, και αποτελούν Βυζαντινές Πατριές είχαν κατάληξη σε άκιος, όπως αναφέρεται στον διαδυκτιακό χώρο –ιστοσελίδα mani.org.gr , ως ακολούθως << Α ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ>> .
Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το
1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά. Γιατί τα από το βυζαντινό - άκιος προερχόμενα σε - άκης (και - άκος μεταγενέστερα
) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα.
Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η
Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο. Τελευταίοι που
«κόλλησαν» το -άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας
(Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με
την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά.
>>.
Τέλος θέλω ιδιαιτέρως να τονίσω την προσωπικότητα του Τζεφεράκου Πέτρου, πρωτεργάτη της ιδρύσεως της μεγάλης Μανιάτικης Συντροφίας << ΠΕΤΡΟΛΑΓΙΑΝΙΚΟ >> στην προσηλιακή Μάνη.
Ακόμη θέλω να επισημάνω ότι στο αρκετά υποτιμητικό «υποσχετικό των Μανιατών προς τους Καπετάν Μπέη Σερεμέτην και Αντώμπεη». Τον
Αύγουστο του 1806 ,στο Μαραθονήσι [ Γύθειο ], το υπογράφουν
ονομαστικά όλα τα χωρία της Μάνης, με τις οικογένειες που τα αποτελούν,
περιλαμβάνεται δε και το χωρίο Δρυαλί, στο οποίο αναφέρονται όλες οι
γνωστές οικογένειες που κατοικούσαν τότε, δεν αναφέρεται όμως η οικογένεια τζεφεράκου,
ισχυρή Πατριά της Μάνης, από τους ιδρυτές της Συντροφίας <<
Πετρολαγιάνικο >> .Γεγονός που δηλώνει ανυπακοή και εκδήλωση
πνεύματος ελεύθερου και ανυπότακτου.
Περαιά Ιούνιος 2006
================================================================
====================================================
ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΝΑΡΟΣ
<<ΜΑΝΗ >> ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ. ΦΥΣΗ -ΙΣΤΟΡΙΑ -ΕΘΙΜΑ -ΘΡΥΛΟΙ { σελίδα 71-72 }.
Αύτό τό δρόμο πρέπει νά πήραν τότε και οι ξεσπιτωμένοι άπ τούς πολέμους Νικλιάνοι
καί μέ τήν τόλμη τού άπελπισμένου κατόρθωσαν να φτάσουν μέχρι τή Μέσα Μόνη. Ίσως
νά έφθασαν όχι σέ λίγο καιρό, άλλά ύστερα από χρόνων ζωή σκηνιτών καί ύστερα άπό
διαμάχες καί φονικά μέ τούς ντόπιους κατοίκους.
Οι διαμάχες αύτές καί τό φονικά τί άλλο μπορούσαν νά έχουν τήν αιτία παρά την γη καί τήν κατοικία; Η χώρα άγονη πάντα καί αρκετά πυκνοκατοικημένη, δέ χωρούσε άλλους. ΟΙ νέοι επιδρομείς όμως, σκληρότεροι άπ τήν ξεσπιτωμένη ζωή τους, εξυπνότεροι ‘ίσως καί πιό προηγμένοι, πάντως καλύτερα οπλισμένοι, κατόρθωσαν νά επικρατήσουν σέ βάρος τών ντόπιων.
“Έτσι εξηγείται πώς οι Νικλιάνοι Έχουν τό σχετικώς καλύτερα, τα πιό καρποφόρα χωράφια καί σι συνοικισμοί τους είναι χτισμένοι στό πιό στρατηγικό μέρη. Τά κέρδισαν μέ πολύ μα, μέ φοβερούς πολέμους καί φονικά καί από τότε χρονολογούνται οι μεγάλες μανιάτικες έχθρες, όπου σφυρηλατήθηκαν καί τό σκληρά έθιμα τού γδικιωμού — τής Εκδικήσεως.
Η ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΝΤΩΣΗ
Τήν αλυσίδα τών πολέμων καί τών εκδικήσεων, μαρτυρούν ολοζώντανα οι ατέλειωτοι «τρόχαλοι» όπως λένε εκεί στή Μόνη τούς σωρούς τών ερειπίων.
Ολόκληρα χωριά καταστραμμένα μέ εκατοντάδες σπίτια υπάρχουν εκεί κάτω. βουβοί μάρτυρες τόσων δραματικών καταστροφών καί φόνων μεταξύ οικογενειών συγγενικών πολλές Φορές.
Οι διαμάχες τών οικογενειών τής Μάνης Είχαν πάντοτε αφορμή βαθιά καί πραγματική τή στενότητα τού τόπου αλλά παρουσιάζονταν καί άλλες αφορμές — ασήμαντες.
Πολλές φορές ή έχθρα βαστούσε τόσα πολλά χρόνια ώστε δέ θυμόντουσαν οι οικογένειες τήν αρχική αφορμή τής έχθρας, πού συχνό ήταν ασήμαντη, ενώ Είχαν σκοτωθεί τόσοι κι απ’ τό δύο μέρη.
Παλιά δέν μάλωναν οικογένεια μέ οικογένεια, αλλά συνασπισμός οικογενειών μέ συνασπισμό. Αύτές τις συμμαχίες τις έλεγαν « συντροφιές >>. Τότε στή Μέσα Μάνη η κατάσταση ήταν απελπιστική. Δέν υπήρχε ούτε μιά ελιά, γιατί όσες ήταν είχαν καταστραφεί καί ποιός νά φυτέψει άλλες.
Μιά άπ’ τις τρομερές εποχές τής Μάνης είναι άπ’ τό 1716 μέχρι τό 1821. Ίσως να μην είναι ή τρομερότερη, αλλά έχουμε γι’ αυτή ντοκουμέντα, ιδίως τό Σημειωματάριο τού Λαγιάτη Παπαδάκη [.1}, πού έκανε τό χειρούργο γιό τις «λαβωμές» των Μανιατών στις έχθρες τους.
Αμέσως μετά τήν έξωση τού “Οθωνος ξαναρχίζει τό «Μανιάτικο», δηλαδή καταργείται τό κράτος τού Νόμου καί αρχίζουν οί παλιές εχθροπραξίες καί τό φονικά. ‘Η τρομερή αυτή περίοδος διαρκεί από τό 1862 ώς τό 1866. “Όλοι τότε ήταν κλεισμένοι στα σπίτια καί στους πύργους. Τό ντουφέκι καί τό κανόνι θέριζαν κόσμο καί χάλαγαν σπίτια καί πύργους. Τότε μάλωναν μεταξύ τους όχι μονάχα δυνατές οικογένειες, άλλά καί πολλοί άχαμνόμερο, τα έβαλαν μέ Νικλιάνους, κάνοντας μιά συμμαχία μεταξύ αδυνάτων οικογενειών πού τήν ονόμασαν Πετρολαγιάννικο
Τό κακό σταμάτησε στό ’67 [ 1867] μ’ ένα γενικό συμβιβασμό, πού κατόρθωσε νά κάνει ένας υπολοχαγός Παναγιωτόπουλος, απεσταλμένος τής κυβερνήσεως μέ στρατό. Αυτόν πρέπει νά θεωρούν στή Μάνη τόν Πρώτο «γέροντα», δηλαδή τόν πιό ευεργετικό συμβιβαστή τού τόπου, γιατί άπό τότε σταμάτησαν οί συντροφικές ‘έχθρες τών Μανιατών καί έμειναν πολύ λιγότερες καί περιορισμένες μεταξύ δύο οικογενειών. Κι αύτές πάλι έγιναν λιγότερες ακόμη χάρη στό Μιχ. Κατσιμαντή, Μανιάτη, έγκαταστημένο στή Σύρα, πού ήρθε πολλές Φορές στή Μέσα Μάνη καί κατόρθωσε νά πείσει μέ χίλια βάσανα τούς κατοίκους να κάνουν τό συνοικισμό τού Γερολιμένα χτίζοντας κάθε οικογένεια ένα σπιτάκι, αφού αυτός ‘έδωσε τό παράδειγμα.
‘Από τότε χτίστηκαν σπίτια στό Γερολιμένα, Πόρτο-Κάγιο, ύστερα στό Μέζαπο καί άρχισαν να πιάνουν τό ιστιοφόρα καί τά βαπόρια καί οι Μανιάτες νά επικοινωνούν συχνό πυκνά μέ τή Σύρα τόν Πειραιά, τήν Καλαμάτα. Τότε τό ρεύμα τής μεταναστεύσεως αρχίζει νά δυναμώνει, ιδίως στον Πειραιά τόσο ώστε σήμερα οι Μανιάτες τής Μάνης είναι λιγότεροι άπ’ τούς Μανιάτες τού Πειραιά καί τής Καλαμάτας μαζί.
Οι Μανιάτικες εποικήσεις είχαν λοιπόν σαν αίτια τις οικογενειακές έχθρες πού προκαλούνταν παλιά άπ’ τό στενόχωρο αγώνα τής στέγης καί τής υπάρξεως μέσα στό περιορισμένο έδαφος τής Μάνης.
Παρ’ όλα τα φαινόμενα να προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες τών παλαιών εθίμων τής έχθρας, θά δει ότι καί μέσα στήν εκδίκηση δέν ήταν απλώς το δικαίωμα αλλά καθήκον και δε μπορούσε κανείς να ζήσει εκεί κάτω τίμια, αν δεν κρατούσε το έθιμο. Η εκδίκηση ήταν ζήτημα τιμής ώστε , αιμοβόρος ή όχι, έπρεπε να κάμει το καθήκον του.
Τό Σημειωματάριο τού Παπαδάκη ύπάρχει άπό χρόνια στό Εθνολογικό Μουσείο και αναφέρεται στον Επίσημο Κατάλογο του. Πρώτος τό ανέφερε ό Σ. Λάμπρος στον Ν. · Ελληνομνήμονα, τόμ. 14 (1 917/20) σσ. 51 - 78. έπειτα τό παρουσίασε ολόκληρο τό Περιοδικό: << η Φωνή τού Βιβλίου>>.
2. Πετρολαγιάννικο ονομάστηκε κατά απομίμηση μιάς άλλης παλαιότερης συμμαχίας οικογενειών στήν περιφέρεια τού Κότρωνα από κάποιο Πέτρο Τζαφέρη, πού ένωσε διάφορες οικογένειες τής προσηλιακής Μόνης (Αργίλια, Δρυαλί, Λάγια).
========================================
ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΛΚΑΔΙΔΩΝ ΜΕ
ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΖΕΕΦΡΑΚΟΥ.
========================================
==========================================
Οι διαμάχες αύτές καί τό φονικά τί άλλο μπορούσαν νά έχουν τήν αιτία παρά την γη καί τήν κατοικία; Η χώρα άγονη πάντα καί αρκετά πυκνοκατοικημένη, δέ χωρούσε άλλους. ΟΙ νέοι επιδρομείς όμως, σκληρότεροι άπ τήν ξεσπιτωμένη ζωή τους, εξυπνότεροι ‘ίσως καί πιό προηγμένοι, πάντως καλύτερα οπλισμένοι, κατόρθωσαν νά επικρατήσουν σέ βάρος τών ντόπιων.
“Έτσι εξηγείται πώς οι Νικλιάνοι Έχουν τό σχετικώς καλύτερα, τα πιό καρποφόρα χωράφια καί σι συνοικισμοί τους είναι χτισμένοι στό πιό στρατηγικό μέρη. Τά κέρδισαν μέ πολύ μα, μέ φοβερούς πολέμους καί φονικά καί από τότε χρονολογούνται οι μεγάλες μανιάτικες έχθρες, όπου σφυρηλατήθηκαν καί τό σκληρά έθιμα τού γδικιωμού — τής Εκδικήσεως.
Η ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΝΤΩΣΗ
Τήν αλυσίδα τών πολέμων καί τών εκδικήσεων, μαρτυρούν ολοζώντανα οι ατέλειωτοι «τρόχαλοι» όπως λένε εκεί στή Μόνη τούς σωρούς τών ερειπίων.
Ολόκληρα χωριά καταστραμμένα μέ εκατοντάδες σπίτια υπάρχουν εκεί κάτω. βουβοί μάρτυρες τόσων δραματικών καταστροφών καί φόνων μεταξύ οικογενειών συγγενικών πολλές Φορές.
Οι διαμάχες τών οικογενειών τής Μάνης Είχαν πάντοτε αφορμή βαθιά καί πραγματική τή στενότητα τού τόπου αλλά παρουσιάζονταν καί άλλες αφορμές — ασήμαντες.
Πολλές φορές ή έχθρα βαστούσε τόσα πολλά χρόνια ώστε δέ θυμόντουσαν οι οικογένειες τήν αρχική αφορμή τής έχθρας, πού συχνό ήταν ασήμαντη, ενώ Είχαν σκοτωθεί τόσοι κι απ’ τό δύο μέρη.
Παλιά δέν μάλωναν οικογένεια μέ οικογένεια, αλλά συνασπισμός οικογενειών μέ συνασπισμό. Αύτές τις συμμαχίες τις έλεγαν « συντροφιές >>. Τότε στή Μέσα Μάνη η κατάσταση ήταν απελπιστική. Δέν υπήρχε ούτε μιά ελιά, γιατί όσες ήταν είχαν καταστραφεί καί ποιός νά φυτέψει άλλες.
Μιά άπ’ τις τρομερές εποχές τής Μάνης είναι άπ’ τό 1716 μέχρι τό 1821. Ίσως να μην είναι ή τρομερότερη, αλλά έχουμε γι’ αυτή ντοκουμέντα, ιδίως τό Σημειωματάριο τού Λαγιάτη Παπαδάκη [.1}, πού έκανε τό χειρούργο γιό τις «λαβωμές» των Μανιατών στις έχθρες τους.
Αμέσως μετά τήν έξωση τού “Οθωνος ξαναρχίζει τό «Μανιάτικο», δηλαδή καταργείται τό κράτος τού Νόμου καί αρχίζουν οί παλιές εχθροπραξίες καί τό φονικά. ‘Η τρομερή αυτή περίοδος διαρκεί από τό 1862 ώς τό 1866. “Όλοι τότε ήταν κλεισμένοι στα σπίτια καί στους πύργους. Τό ντουφέκι καί τό κανόνι θέριζαν κόσμο καί χάλαγαν σπίτια καί πύργους. Τότε μάλωναν μεταξύ τους όχι μονάχα δυνατές οικογένειες, άλλά καί πολλοί άχαμνόμερο, τα έβαλαν μέ Νικλιάνους, κάνοντας μιά συμμαχία μεταξύ αδυνάτων οικογενειών πού τήν ονόμασαν Πετρολαγιάννικο
Τό κακό σταμάτησε στό ’67 [ 1867] μ’ ένα γενικό συμβιβασμό, πού κατόρθωσε νά κάνει ένας υπολοχαγός Παναγιωτόπουλος, απεσταλμένος τής κυβερνήσεως μέ στρατό. Αυτόν πρέπει νά θεωρούν στή Μάνη τόν Πρώτο «γέροντα», δηλαδή τόν πιό ευεργετικό συμβιβαστή τού τόπου, γιατί άπό τότε σταμάτησαν οί συντροφικές ‘έχθρες τών Μανιατών καί έμειναν πολύ λιγότερες καί περιορισμένες μεταξύ δύο οικογενειών. Κι αύτές πάλι έγιναν λιγότερες ακόμη χάρη στό Μιχ. Κατσιμαντή, Μανιάτη, έγκαταστημένο στή Σύρα, πού ήρθε πολλές Φορές στή Μέσα Μάνη καί κατόρθωσε νά πείσει μέ χίλια βάσανα τούς κατοίκους να κάνουν τό συνοικισμό τού Γερολιμένα χτίζοντας κάθε οικογένεια ένα σπιτάκι, αφού αυτός ‘έδωσε τό παράδειγμα.
‘Από τότε χτίστηκαν σπίτια στό Γερολιμένα, Πόρτο-Κάγιο, ύστερα στό Μέζαπο καί άρχισαν να πιάνουν τό ιστιοφόρα καί τά βαπόρια καί οι Μανιάτες νά επικοινωνούν συχνό πυκνά μέ τή Σύρα τόν Πειραιά, τήν Καλαμάτα. Τότε τό ρεύμα τής μεταναστεύσεως αρχίζει νά δυναμώνει, ιδίως στον Πειραιά τόσο ώστε σήμερα οι Μανιάτες τής Μάνης είναι λιγότεροι άπ’ τούς Μανιάτες τού Πειραιά καί τής Καλαμάτας μαζί.
Οι Μανιάτικες εποικήσεις είχαν λοιπόν σαν αίτια τις οικογενειακές έχθρες πού προκαλούνταν παλιά άπ’ τό στενόχωρο αγώνα τής στέγης καί τής υπάρξεως μέσα στό περιορισμένο έδαφος τής Μάνης.
Παρ’ όλα τα φαινόμενα να προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες τών παλαιών εθίμων τής έχθρας, θά δει ότι καί μέσα στήν εκδίκηση δέν ήταν απλώς το δικαίωμα αλλά καθήκον και δε μπορούσε κανείς να ζήσει εκεί κάτω τίμια, αν δεν κρατούσε το έθιμο. Η εκδίκηση ήταν ζήτημα τιμής ώστε , αιμοβόρος ή όχι, έπρεπε να κάμει το καθήκον του.
Τό Σημειωματάριο τού Παπαδάκη ύπάρχει άπό χρόνια στό Εθνολογικό Μουσείο και αναφέρεται στον Επίσημο Κατάλογο του. Πρώτος τό ανέφερε ό Σ. Λάμπρος στον Ν. · Ελληνομνήμονα, τόμ. 14 (1 917/20) σσ. 51 - 78. έπειτα τό παρουσίασε ολόκληρο τό Περιοδικό: << η Φωνή τού Βιβλίου>>.
2. Πετρολαγιάννικο ονομάστηκε κατά απομίμηση μιάς άλλης παλαιότερης συμμαχίας οικογενειών στήν περιφέρεια τού Κότρωνα από κάποιο Πέτρο Τζαφέρη, πού ένωσε διάφορες οικογένειες τής προσηλιακής Μόνης (Αργίλια, Δρυαλί, Λάγια).
========================================
ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΛΚΑΔΙΔΩΝ ΜΕ
ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΖΕΕΦΡΑΚΟΥ.
========================================
Η ΠΑΤΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΚΑΝΔΗΔΩΝ
Η ΚΑΛΚΑΝΤΗΔΩΝ
1. Γενικά
Η πατριά των Καλκανδήδων
ή Καλκαντιάνων του Σκουταρίου είναι από τις σημαντικές πατριές της Ανατολικής
Μάνης, αναφέρεται ότι ήλθαν στη Μάνη με άλλες Βυζαντινές οικογένειες[1] το έτος 1340 μ. Χ. από την Καρδία της
Αδριανούπολης λόγω του Τουρκικού κινδύνου και εγκαταστάθηκαν στο
χωριό Άλικα.[2]
Μια άλλη μαρτυρία
αναφέρει ότι οι Καλκαντήδες ανήκουν στον οίκο των Καντακουζηνών.
Η μετακίνηση των
Καλκαντήδων από τα Άλικα στην περιοχή του Σκουταρίου τοποθετείται περί τα
μέσα του 17ου αιώνα και ιδιαίτερα κατά τη 2η Ενετοκρατία
(1685 – 1715).
2. Ενδογαμικά γένη
Οι Καλκαντήδες, οι
Καλλέργηδες[3] και άλλες οικογένειες της περιοχής
Σκουταρίου-Κότρωνα ανήκουν στα ενδογαμικά γένη ( endogaous).
Η ενδογαμία τους δεν
ήταν περιστασιακή και δεν οφειλόταν σε περιπτώσεις μοναχοκληρονομισσών, αλλά
αποτελούσε κανόνα, που είχε κάποιο βαθύτερο λόγο.
Τα ενδογαμικά γένη είναι
συνήθως θρησκευτικά οργανωμένα και μερικές φορές αποτελούν μια πατρογραμμική
συγγενική ομάδα με κοινό επώνυμο ή μια συγγενική ομάδα, που αποτελεί ένα
αποκλειστικό χωριό.[4]
Σκουτάρι: τα ερείπια του πύργου των Καλκαντήδων
3. Κλάδοι της πατριάς των Καντακουζηνών-Καλκαντήδων
είναι:
Οι Καλκανδής, Αλεξάκος, Χατζάκος, Μπακεζάκος, Αλεξανδράκος, Μπελιτσάκος,
Πετράκος, Σταυριανάκος κ. α
4. Η μετανάστευση των
Μανιατών στην Κορσική και η συμμετοχή του επίσκοπου Μαϊνης Παρθένιου Καλκανδή
Ο Επίσκοπος Καρυουπόλεως
Παρθένιος Καλκανδής το έτος 1663 διεξήγαγε διαπραγματεύσεις για
προγραμματιζόμενη μετανάστευση με την κυβέρνηση της Γένοβας που διήρκεσαν 12
χρόνια.
Τελικά αποφασίστηκε να
παραχωρηθεί στους πρόσφυγες η περιοχή της Παόμιας, 50 χλμ βόρεια του Αζάκιο
(Ajaccio- Αιάκιο) έναντι ενός μικρού αντιτίμου,[5] με
την προϋπόθεση ότι οι Έλληνες θα αναγνώριζαν τα πρωτεία του Πάπα.
Έτσι ο Παρθένιος
Καλκανδής στις 3 Οκτωβρίου 1675 συνοδεύει τους Έλληνες[6] μαζί με 6 μοναχούς και επιβιβάζονται σε πλοία 730
Μανιάτες κυρίως από τήν φάρα των Στεφανόπουλων τετρακόσια 400 άτομα και 330
τριακοσίων τριάντα από άλλες συγγενικές πατριές, ύστερα από περιπλανήσεις,
έφθασαν στήν Γενουατική Κορσική στίς 14 Μαρτίου 1676.
Τό "Χρονικόν της
Κορσικής" μας αφηγείται τά καθέκαστα:
"...έφθασαν οι
Ρωμαίοι εις τήν Παόμια καί έκαμαν τέντες καί έδωκαν αρχήν νά κτίζουν τήν χώραν
καί νά εργάζωνται καί νά καλλιεργούν τήν γήν. Καί έως πέντε ή έξι χρόνους
έκτισαν όλοι τά σπίτια τους μέ μερικόν έξοδον της πολιτείας, έκαμαν αμπέλια,
κήπους, έκτισαν καί εκκλησίες, έκαμαν καί τό Μοναστήριον καί τό ονόμασαν
Γέννησις της Θεοτόκου..."
Όταν οι Μανιάτες
εγκαταστάθηκαν στην Κορσική ο επίσκοπος Παρθένιος Καλκανδής έμενε σε
μοναστήρι με δέκα καλογήρους εκ των οποίων οι τρείς ήσαν ιερείς,[7] και βρισκόταν πλησιόχωρα στον οικισμό.
Ο επίσκοπος
Παρθένιος Καλκανδής στις 8 Φεβρουαρίου 1676, ενώ ήταν στη Γένοβα και πριν να
αναχωρήσει για την Κορσική, έστειλε στον Πάπα ομολογία πίστεως στην καθολική
εκκλησία που υπέγραψαν και οι ιερείς που ήταν μαζί του.
Με την ομολογία πίστεως
αναγνώριζε τα πρωτεία του Πάπα, το
καθαρτήριο, τον άζυμο
άρτο, πρόσθετε στο πιστεύω το "Filioque"
και γενικά δεχόταν τις
αποφάσεις της συνόδου της Φλωρεντίας.
Οι Μανιάτες από τις
ταλαιπωρίες και τα αδιέξοδα τους υπέγραψαν ομολογία πίστεως στο καθολικό δόγμα
και έγιναν Ουνίτες δηλαδή Ενωτικοί, διατήρησαν μόνο την ενδυμασία των κληρικών
της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, διότι επικρεμόταν ο κίνδυνος
να γυρίσουν πίσω στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1678,
ύστερα από ενέργειες της Γένοβας και θετικές εισηγήσεις της Ιεράς Εξετάσεως, η
Προπαγάνδα της πίστεως ενέκρινε να ονομαστεί ο επίσκοπος Παρθένιος "vicario
apostolico" υπαγόμενος στο Λατίνο αρχιερέα της Sagona της Κορσικής.
Ο επίσκοπος Παρθένιος
Καλκανδής πέθανε το έτος 1683.
5. Ο Todorachi
Calcandilago σε Ενετικό έγγραφο του έτους 1690 μ. Χ.
Στα Ενετικά αρχεία
υπάρχει έγγραφο περί των Κοινοτήτων της Μάνης[8]
με ημερομηνία 7 Απριλίου 1690 μ.Χ., που απευθύνεται
στο γραφείο της
Καγκελλαρίας του Ευγενούς Προνοητού Ιωάνου Μπατάγια της Territorii (Επαρχίας)
Kelefa και υπογράφεται από τους Μιχαήλ Στεφανόπουλο, Αντώνιο
Στεφανόπουλο, Νικόλαο Γιατρό, Δημήτριο Πατούχα και Δικαίο Λαγονίκο, Καπετάνιο
και Προεστούς της κώμης-περιοχής του Βοιτύλου.
Στο υπόμνημα εκτός του Dicheo
Lagoniko αναφέρονται και τα ονόματα των Todorachi Mugachi Lago και Ianachi
Chiriachulaci Lago, των οποίων πρόγονος ήταν ο Θεόδωρος Λιβέρης ή
Λαγός αρχηγός-οργανωτής των Μανιατών Stradioti το έτος 1537 μ. Χ
Το αναγραφόμενο δε στο «Li
moni della Comunita di Cheleffa» ονοματεπώνυμο Todorachi Calcandilago
(=Calcandi + lago),[9] ταυτίζεται με τα ανωτέρω επώνυμα
και βεβαιώνει τη σχέση των Καλκαντήδων με το χωριό Άλικα και την πατριά
των Νικολεγιάνων.
6.Μαρτυρία του παχτονάρη
γιατρού Παπαδάκη για τους Καλκανδήδες-Καλκαντιάνους-Κώδικας 214 της Εθνολογικής
Εταιρείας
Στο 218 χειρόγραφο
κώδικα της Εθνολογικής Εταιρείας, που είναι ημερολόγιο του εκ Λαγίας παχτονάρη
γιατρού Παπαδάκη(1715-1763), αναφέρονται οι τραυματισμοί από τις αλληλομαχίες
των οικογενειών των χωριών της Μάνης και οι ιατρικές προς αυτούς υπηρεσίες
του.
Στον κώδικα αναφέρονται
μέλη της πατριάς των Καλκαντιάνων ή Καλκανδήδων .
Παραθέτουμε κατωτέρω τα
σχετικά στοιχεία:
Φύλλο 12. 1715 χωριο
χημαρα ηουνηου 17
Παναγιώτης καλκαντάκης
Φύλλο 13.
ζερβός καλκαντάκης
θωδοράκης καλκαντάκης[10]
7. Η ηρωϊκή αντίσταση
και η θυσία των Καλκανδήδων του Σκουταρίου στην επιδρομή του Χατζή Οσμάν
εναντίον της Μάνης το έτος 1770 μ. Χ.
Ο σουλτάνος μετά τα
Ορλωφικά (1770 μ. Χ.) στέλνει τον Μάρτιο του ίδιου έτους εναντίον της Μάνης το
Χατζή Οσμάν Πασά. με 8.000 Τουρκαλβανούς για να επιτεθεί στους Μανιάτες
από δυτικά, από τη μεριά του Αλμυρού, αλλά ηττάται και αποχωρεί με μεγάλες
απώλειες.
Ο Τούρκος σερασκέρης δεν
κάμπτεται και οργανώνει στις αρχές Μαϊου του έτους 1770 μ. Χ εκστρατεία από το
Μυστρά με 18.000 Τουρκαλβανούς από την ανατολική μεριά και
καταλαμβάνει τις
πεδινές περιφέρειες
Μαλευρίου,[11] Γυθείου, Καρυουπόλεως χωρίς αντίσταση
και κατευθύνεται στο Σκουτάρι για να διέλθει από τη δίοδο της ορεινής
τοποθεσίας Τρικεφάλι της Αραβίκιας και τα χωριά της Τευθρώνης Χιμάρα και
Πύρριχο για να κατέλθει στην Αρεόπολη και το Οίτυλο.
Οι κάτοικοι της περιοχής
Σκουταρίου έντρομοι από την παρουσία του Χατζή-Οσμάν είχαν καταφύγει στην
ενδοχώρα της Μάνης στην περιοχή Τευθρώνης και Λαγίας.
Οι Τούρκοι στην πορεία
τους για το Σκουτάρι δεν συνάντησαν αντίσταση παρά μόνον των πέντε αδελφών
Καλκαντήδων, που με άλλους εβδομήκοντα συγγενείς και φίλους τους οχυρώθηκαν
στον πύργο τους, που βρισκόταν προς δυσμάς του Σκουταρίου κι’ αντιστάθηκαν
γενναία.[12]
Οι ηρωϊκοί υπερασπιστές
του πύργου αμύνθηκαν σθεναρά στις λυσσώδεις επιθέσεις της πλημμυρίδας των
Τούρκων, επί μια εβδομάδα, επιφέροντας τους σοβαρές απώλειες.
Οι Τούρκοι στην αδυναμία
τους να καταλάβουν τον πύργο και να κάμψουν τη σθεναρή αντίσταση των
υπερασπιστών του, άνοιξαν
υπόνομο στα θεμέλια του
πύργου και τον ανατίναξαν ενταφιάζοντας στα ερείπια, τους ένδοξους μαχητές του.
Η αυτοθυσία των ηρωϊκών
Καλκαντήδων στο Σκουτάρι έδωσε τη δυνατότητα στους Μανιάτες να οργανώσουν την
άμυνα τους και να κατανικήσουν τους Τούρκους στην τοποθεσία Τρικεφάλι τρέποντας
τους σε φυγή.
Άγιος Γεώργιος
Καρυούπολης
Δέηση του Χαράλαμπου
Καλκαντάκη επί τοιχογραφίας στην Καρυούπολη
Σε τοιχογραφία στον Άγιο
Γεώργιο Καρυούπολης αναγράφεται το όνομα Χαράλαμπος Καλκαντάκης και η
χρονολογία 1793 μ.Χ, ούτω δεικνύεται ότι η οικογένεια των
Καλκαντήδων-Καντακουζηνών είναι στην Παρακαρυούπολη και έχει εμφανή και
πρωτεύουσα παρουσία.
Από το 1793 στον Άγιο
Γεώργιο Καρυούπολης υπάρχει εικόνα με την επιγραφή "1793, Αυγούστου χειρ Αναγνώστου Καλκαντάκη Νίκλου".[13]
Εικονογράφησε τον Άγιο
Νικόλαο στην Πάνω Χώρα του Βαχού το 1791 και τον Αγιάννη στην Κληματσίνα το
1764.[14]
8. Ο Δημήτριος Καλκανδής
και η σύλληψη του στα Κύθηρα για υποτιθέμενη πειρατεία έτος 1807 μ. Χ
Οι Μανιάτες για να
διαφυλάξουν τον τόπο και τη ζωή τους από τη βουλιμία των πάσης εθνικότητας
πειρατών, αλλά και της Τούρκικης επιβουλής, ανάπτυξαν την πειρατεία και
αμύνθηκαν για την ελευθερία τους.
Ο κάβο Ματαπάς-ακρωτήριο
Ταίναρο και ο Κάβο Γκρόσο – ακρωτήριο Θυρίδες λόγω της στρατηγικής θέσεως της
Μάνης απέβησαν περιώνυμοι γι’ αυτό λέγεται.
« από τον κάβο-Ματαπά
σαράντα μίλια μακριά
κι’ από τον κάβο Γκρόσο
σαράντα κι’ άλλο
τόσο».
Η πειρατεία ήταν μια
πραγματικότητα για τους Μανιάτες, γιατί οι ακτές της Μάνης ήταν πρόσφορες για
αυτούς.
Οι Μανιάτες θεωρούσαν
την πειρατεία πολεμική πράξη και μέσο αυτοσυντήρησης τους, γιατί με τις
επιδρομές τους προκαλούσαν δυσκολίες στη ναυτιλία και το
εμπόριο αγαθών ιδίως Οθωμανικών συμφερόντων.
Οι κουρσάροι και
πειρατές της Μεσογείου πολλές φορές είχαν
βλάψει τους Μανιάτες,
γι’ αυτό δεν έπρεπε να μένουν απλοί θεατές.
Εν προκειμένω ο
Δημήτρης Καλκανδής στον οποίο αναφέρεται το παρακάτω περιστατικό είχε
εγκατασταθεί με την οικογένεια του στα Κύθηρα για να διαφυλαχτεί από τις
επιδρομές των Τούρκων.
«Στις 15 Δεκεμβρίου 1807
στα Κύθηρα ο άλλοτε πρόξενος της Γαλλίας Liuvry ζητούσε από το διοικητή Κυθήρων
Διονύσιο Αρβανιτάκη να συλλάβει αμέσως τον Δημήτριο Καλκανδή, γνωστό ληστή, που
βρισκόταν κοντά στην οικογένεια του στο Μυλοπόταμο και να τον κρατήσει υπό στρατιωτική
φρούρηση στη διάθεση του στρατηγού Berthier Γενικού Διοικητή των Ιονίων Νήσων.
Στις 19 Δεκεμβρίου ο
Δημήτρης Καλκανδής ο επιλεγόμενος Κούρκος, συνελήφθηκε και ανακρίθηκε.
Αναφέρεται ότι ήταν
καστανός και ντυμένος σαν λεβέντης.[15]
Είπε ότι ήταν γιός του
Γιοργάκη και ότι είχε γεννηθεί στο Μαραθονήσι της Μάνης, αλλά πριν πέντε χρόνια
είχε εγκατασταθεί με την οικογένεια του λόγω των επαναστατικών κινήσεων στη
Μάνη.
Δεν γνώριζε τους λόγους
για τους οποίους τον είχαν συλλάβει και τον κρατούσαν σιδηροδέσμιο.Ήταν 36
ετών. Είχε αναχωρήσει προ οκτώ μηνών από αυτά τα μέρη με την πειρατική γαλιότα
του με σημαία ρωσική.
Μετά τη διακοπή των
εχθροπραξιών Ρώσων και Τούρκων, οι Ρώσοι τον απέλυσαν από την υπηρεσία.
Από την Κέρκυρα πέρασε
στη Ζάκυνθο και από εκεί στη Μάνη.
Στην Τζίμοβα αποβίβασε
μερικούς επιβάτες και πήγε στο Μέτζαπο, όπου οι κάτοικοι είναι κλέφτες.
Με πανουργία τον
προσέβαλαν και ήθελαν να του πάρουν τη γαλιότα.
Για να ξεφύγει τους
έδωσε φιλοδώρημα 150 πιάστρων.
Ένα πρωϊ 15 από αυτούς
συνάντησαν κότερο με οκτώ Γάλλους και ένα Έλληνα.
Οι Μανιάτες ανέβηκαν στο
πλοίο, άρπαξαν όλα τα υπάρχοντα και τράβηξαν το πλοίο στην ξηρά.
Δύο από τα μέλη του
πληρώματος της δικής του γαλιότας, ο Κεφαλλονίτης Ανδρέας Κουρούπης και ο Μανιάτης
Ηλίας Βοϊλής ενώθηκαν με τους κλέφτες σ’ αυτή την άνομη πράξη.
Οι Γάλλοι σε άθλια
κατάσταση πέρασαν από την Τζίμοβα στην Κορώνη για να ζητήσουν βοήθεια.
Τους είχαν αρπάξει 14
πιάστρα. Αυτός δεν είχε εισπράξει κανένα μερίδιο από την πειρατεία».[16]
9. Η επιδίωξη-προσδοκία
των Καλκαντήδων και Κουμουνδουράκηδων για να λάβουν το μπεηλίκι της Μάνης
Οι Κουμουνδουράκηδες και
οι Καλκαντήδες οικογένειες σημαντικές της Μάνης κινήθηκαν αντιπολιτευτικά
προς τον μπέη της Μάνης Πέτρο Μαυρομιχάλη για το μπεηλίκι.
Οι Σταυριανός Καλκανδής
και Αλέξανδρος Κουμουνδουράκης ήσαν οι πρωτεργάτες της κίνησης αυτής, για το
λόγο καταδιώχτηκαν από το μπέη και κατέφυγαν το 1819 στα Κύθηρα.
Από εκεί αφού έλαβαν
συστατικά γράμματα από τον αρμοστή των Ιονίων νήσων λόρδο Μαϊτλανδ καθώς κι’
από τον Αλή–πασά των Ιωαννίνων προς τον Ελμάζ Μέτσιον βελή της
Κωνσταντινούπολης ήλθαν στη Βασιλεύουσα διέσυραν τον Πέτρο Μαυρομιχάλη και
επέτυχαν την εύνοια Τούρκων αξιωματούχων για διορισμό στο μπεηλίκι της
Μάνης.
Μετά την ανταρσία όμως
του Αλή-πασά χαρακτηρίστηκαν ως άνθρωποι του και φονεύτηκαν από τους Τούρκους.
10.Ο Πύργος του
Σταυριανού Καλκανδή ή Χούρχου
Ο πύργος του Σταυριανού Καλκανδή ή Χούρχου βρίσκεται στην κορυφή του λόφου
του Σκουταρίου και είναι ένας από τους μεγαλύτερους
της Μάνης.
Ο Χούρχος υπήρξε ένας σκληρός κουρσάρος και είχε αναπεπταμένη στα ιστία του
πειρατικού του τη Ρωσική σημαία.
Ο πύργος του Σταυριανού Καλκανδή στο Σκουτάρι μέσω διαδοχικών αγοραπωλησιών
και κληρονομιών παρέμεινε σε συγγενικά χέρια-Σταυριανάκος, Μενενάκος.
11. Οι Καλκαντήδες το
1821 εκστρατεύουν με τη λεγεώνα της Ανατολικής Σπάρτης για την κατάληψη του
Μυστρά
Οι Καλκαντήδες επεδίωξαν
να πάρουν το μπεηλίκι από τους Μαυρομιχαλαίους και ο Δημήτριος
Καλκανδής–Χουρχάκος
καραδοκούσε στην
Κωνσταντινούπολη ευνοϊκή απόφαση της Υψηλής Πύλης, διαψεύστηκε όμως,
διότι οι Τούρκοι για αδιευκρίνιστους λόγους τον απαγχόνισαν στις φυλακές
του Μπάνιου.
Ένας
λόγος που δεν
μυήθηκε μέλος της οικογένειας των Καλκαντήδων στη Φιλική Εταιρεία ήταν η
έχθρα
τους με τους
Μαυρομιχαλαίους.
Ο πύργος του Σταυριανού Καλκανδή ή Χούρχου
Κατά την έναρξη της
Επανάστασης του 1821 οι Καλκαντήδες εκστράτευσαν μετά των άλλων σημαντικών
οικογενειών της Ανατολικής Σπάρτης προς κατάληψη του Μυστρά.
« Από τα μέρη του
Γυθείου εκστράτευσαν στον Μυστρά οι Κυριακούλης, και Αντώνιος
Μαυρομιχάλης, Δ. Ν. Βενετσανάκος, Αντώνιος Νικολόπουλος, Αντωνόμπεης,
…………..Παναγιώτης Σταρόγιαννης, Πέτρος Τσιλιβής ή Τσιλιβόπιερος,[17] Ιωάννης Κορκίδης, Νικόλαος Καρακίτσος, Αναστάσιος
Γιαννουτσάκος, Γεώργιος Καλκανδής, Οικονόμος του Βαχού ή Γεροξηντάρας…..Πάντες
δε ούτοι οι ανωτέρω ακολούθως παρευρέθησαν και εις διαφόρους άλλας μάχας ».[18]
Από το ανωτέρω έγγραφο
φαίνεται ότι ο Γεώργιος Καλκανδής με την έναρξη της επανάστασης πήγε στο
Μυστρά και από εκεί στη Μονεμβασία.
Μετά την παράδοσή της
πήγε στην πολιορκία της Τριπολιτσάς.[19]
Στις 19 Ιουλίου 1824 ο
Τζανετάκης Γρηγοράκης από το Μαραθονήσι έγραψε στη διοίκηση να στείλει στην
Ανατολική Μάνη κουμεσάριο, μαζί με το Γιωργάκη Καλκαντή για να πληρώνει
τους στρατιώτες, γιατί αυτοί δεν δέχονταν να πληρώνονται από τον κουμεσάριο της
Καρδαμύλης.[20]
12. Συμφωνητικό
προκρίτων Ανατολικής Σπάρτης Μάρτιος 1822
Το έγγραφο αυτό αφορά το
Στρατιωτικό Οργανισμό των όπλων της Σπάρτης, φέρει ημερομηνία 13 Μαρτίου 1822
εν Καλαμάτα και γράφτηκε δια χειρός του συνυπογράφοντος Πρωτοσύγκελου Γερασίμου
Παγώνη, είναι δε πολύ σημαντικό, διότι εκτός των άλλων συνυπογράφεται από τους
Ιεράρχες της Μάνης και από τους Νικολάκη Χρηστέα, Δημητράκη Καλκαντάκη
και τον Παναγιωτάκη Κοσονάκο Καβαλιεράκη(Καλκανδή).
Το εν θέματι έγγραφο
βρίσκεται στην Εθνική βιβλιοθήκη στο αρχείο του Ιωάννη Φιλήμονα–Είναι γραμμένο,
οπισθόγραφο με άλλο χέρι και μελάνη, αλλά και περιληπτικό σημείωμα που έχει ως
ακολούθως.
« Γράμμα συμφωνητικόν
των προκρίτων όλων της Σπάρτης, εν ω δι’ αρών και όρκων αποφασίζουσιν εν γένει
να φυλάττωσιν εν στρατιωτικόν σύστημα και την ευταξίαν της Πατρίδος των.
Κύριε μη στης αυτοίς την
αμαρτίαν ταύτην ότι ουκ έγνωμεν ίσως ότι ει Θεός δίκαιος και ότι αι κρίσεις σου
εισίν ευθείαι».
Η αρχή του εγγράφου
αυτού και οι υπογραφές έχουν ως ακολούθως:
Η συνέλευσις των
Σπαρτιατών συγκειμένη παρά τε των σεβαστών αρχιερέων, εκλαμπροτάτου Πετρόμπεη,
γενναιοτάτων καπεταναίων, φιλογενεστάτων προυχόντων και λοιπών επισήμων,
θεωρούσιν την ανάγκην ενός αφεύκτου τακτικού στρατιωτικού συστήματος και κατά
πάντα αρμοδίου εις τας συνετάς διαταγάς του προεκδοθέντος περί στρατιωτικής
διατάξεως Ψηφίσματος της Υπερτάτης Εθνικής Συνελεύσεως ψηφίζει κοινή τη ψήφω τα
ακόλουθα:…………………
1822 Μαρτίου 13, Εν Καλαμάτα
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης,
Διονύσιος Τρουπάκης, Νικολάκης Χρισταίας, Γηόργης Ντουράκης, Ιωάννης
Καπετανάκης, Σταβρηανός Καπετανάκης, Παναγιότης Γ. Τρουπάκης, Χριστόδουλος
καπετά Γεωργίου, Ιωάννης Μαυρομιχάλης, Γιωργάκης Τρουπάκις, + ο Ζαρνάτας
Γαβριήλ, ο Μαϊνης Νεόφυτος, ο Ανδρούβιστας Θεόκλητος, ο Πλάτσης Ιερεμίας, ο
Λαγίας Μακάριος, Πρωτοσύγκελος Γεράσιμος, Νρ. Πηέρος Μπεηζαδές Γριγοράκης,
Τζανετάκης Γρηγοράκης, Δημητράκις Καλκαντάκις, Πηέρος Νικολάου Γρηγοράκης,
Καπετάν Δημήτρις Γρηγοράκις, Παναγηωτάκης Κοσονάκος Καβαλιεράκις».[21]
Η ζημία των Καλκαντήδων
κατά τις εχθροπραξίες με τους Τούρκους ανήλθε στο ύψος των 30.000 διστήλων. [22]
13. Οι Καλκαντήδες στα
Μανιάτικα στιχουργήματα του Νηφάκου
Στους διάλογους του
Νήφου Νικήτα και Κακκαβούλη τινός Σπαρτιάτου λέγεται:
«…Που Καλκαντής,
Γληγόρακας, που Ντζόρτζης, Γληγοράκης,
που Πέτρος, που
Μιχάλμπεης, που ο Κουμουντουράκης,
που Σπύρος, που
Γεννηματάς,[23] που καπετάν Γιαννάκης
και που Βαβούλης ο
Θωμάς, που ο Βενετζανάκης,
που καπετάν Πανάγος δε,
που δε και ο Μπουτέρος,
και που να τους απαριθμώ
καθέναν κατά μέρος
τους της δευτέρας τάξεως
και τρίτης στρατιώτας,
όλους αξίους δυνατούς
καλούς συμπατριώτας………».[24]
14. Θοδωράκης Καλκαντής
Καστανάκος
Κλάδος της μεγάλης
Μανιάτικης πατριάς των Καλκαντήδων φέρει το παρεπώνυμο Καστανάκος εκ του
Καστανιάς.[25]
Ο Θεοδωράκης
Καλκαντής-Καστανάκος στις 7 Μαΐου 1812 υπέγραψε πρόταση να γίνει Μπέης ο
Θεόδωρος Γρηγοράκης
Αυτό το μήνυμα παρουσιάζεται σε συνοπτική μορφή
Εργαλεία πρόσβασης
Εργαλεία εξυπηρέτησης
Γλώσσα
Διαδρομή πλοήγησης
Πλοήγηση σελίδων
Τραπεζική Ένωση
"Η κρίση του ευρώ αλλά και
τα διδάγματα από την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση που ξέσπασε το
2007-08 οδήγησαν σε μια σειρά πολύ σημαντικών μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη
ώστε να διασφαλιστεί ότι υπάρχει επαρκής ρύθμιση και εποπτεία όλων των
παραμέτρων του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις 28 χώρες της Ένωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο τον Ιούνιο του 2012 τα κράτη μέλη της ΕΕ αποφάσισαν ότι η νομισματική ένωση πλέον πρέπει να υποστηριχθεί και από τη λεγόμενη «Τραπεζική Ένωση», δηλαδή την κοινή εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον κοινό μηχανισμό επίλυσης των χρηματοπιστωτικών κρίσεων. Πιο συγκεκριμένα, η τραπεζική ένωση έχει σκοπό να διαρρήξει τον μηχανισμό που συνδέει τον τραπεζικό τομέα με το δημόσιο χρέος και ο οποίος μετατρέπει μια τραπεζική κρίση σε δημοσιονομική ή το αντίστροφο, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Ελλάδας αντίστοιχα. Στην τραπεζική ένωση εντάσσονται υποχρεωτικά όλες οι χώρες μέλη της ζώνης του ευρώ αλλά και εθελοντικά όσες από τις υπόλοιπες χώρες μέλη της ΕΕ το επιθυμούν".
Βασικοί σκοποί του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού θα είναι η διαφύλαξη της ασφάλειας και της ευρωστίας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και η ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής ολοκλήρωσης και σταθερότητας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με το άρθρο 127 παράγραφος 6 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανατίθενται στην ΕΚΤ ειδικά καθήκοντα που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων. Κατά συνέπεια, η ΕΚΤ θα είναι υπεύθυνη για την αποτελεσματική και συνεπή λειτουργία του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού, σε συνεργασία με τις εθνικές αρμόδιες αρχές των συμμετεχουσών χωρών της ΕΕ.
Σε αυτό το πλαίσιο τον Ιούνιο του 2012 τα κράτη μέλη της ΕΕ αποφάσισαν ότι η νομισματική ένωση πλέον πρέπει να υποστηριχθεί και από τη λεγόμενη «Τραπεζική Ένωση», δηλαδή την κοινή εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τον κοινό μηχανισμό επίλυσης των χρηματοπιστωτικών κρίσεων. Πιο συγκεκριμένα, η τραπεζική ένωση έχει σκοπό να διαρρήξει τον μηχανισμό που συνδέει τον τραπεζικό τομέα με το δημόσιο χρέος και ο οποίος μετατρέπει μια τραπεζική κρίση σε δημοσιονομική ή το αντίστροφο, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ιρλανδίας και της Ελλάδας αντίστοιχα. Στην τραπεζική ένωση εντάσσονται υποχρεωτικά όλες οι χώρες μέλη της ζώνης του ευρώ αλλά και εθελοντικά όσες από τις υπόλοιπες χώρες μέλη της ΕΕ το επιθυμούν".
Πάνος Καρβούνης
Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της ΕΕ στην Ελλάδα
Γιατί χρειάζεται μια Τραπεζική Ένωση για την Ευρωζώνη;
H έλλειψη
συντονισμού της αντίδρασης των κρατών μελών στη χρεοκοπία τραπεζών
ενίσχυσε τις σχέσεις μεταξύ τραπεζών και δημόσιου χρέους. Επιπλέον,
οδήγησε σε κατακερματισμό ανησυχητικού βαθμού την ενιαία αγορά στον
τομέα των δανειοδοτήσεων και των χρηματοδοτήσεων, με αποτέλεσμα να
επηρεάζεται η αποτελεσματική δανειοδότηση της πραγματικής οικονομίας
και, κατά συνέπεια, η οικονομική ανάπτυξη. Για την διασφάλιση της
χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε έναν χάρτη πορείας για την Τραπεζική Ένωση για τα 18 κράτη μέλη που ανήκουν σήμερα στην ευρωζώνη και τις 6.000 τράπεζές τους.
Ποιοι είναι οι πυλώνες της Τραπεζικής Ένωσης;
1. Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (Single Supervisory Mechanism)
Ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός θα δημιουργήσει ένα νέο σύστημα χρηματοπιστωτικής εποπτείας
που θα περιλαμβάνει την ΕΚΤ και τις εθνικές αρμόδιες αρχές των
συμμετεχουσών χωρών της ΕΕ. Πρόκειται για τις χώρες που έχουν υιοθετήσει
το Ευρώ, αλλά και για όσες έχουν αποφασίσει να συνεργαστούν στενά με
τον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό, αν και δεν χρησιμοποιούν το ευρώ ως
νόμισμά τους.Βασικοί σκοποί του ενιαίου εποπτικού μηχανισμού θα είναι η διαφύλαξη της ασφάλειας και της ευρωστίας του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και η ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής ολοκλήρωσης και σταθερότητας στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με το άρθρο 127 παράγραφος 6 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανατίθενται στην ΕΚΤ ειδικά καθήκοντα που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων. Κατά συνέπεια, η ΕΚΤ θα είναι υπεύθυνη για την αποτελεσματική και συνεπή λειτουργία του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού, σε συνεργασία με τις εθνικές αρμόδιες αρχές των συμμετεχουσών χωρών της ΕΕ.
Ο μηχανισμός τέθηκε σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 2013 και θα λειτουργεί πλήρως το Νοέμβριο του 2014.
Περισσότερες πληροφορίες
|
2.Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης (Single Resolution Mechanism)
Ο Ενιαίος
Μηχανισμός Εξυγίανσης θα διασφαλίσει ότι, αν μια τράπεζα που υπάγεται
στον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό αντιμετωπίσει, παρά την αυστηρότερη
εποπτεία, σοβαρές δυσχέρειες, η εξυγίανσή της θα μπορεί να
αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικό τρόπο. Σε περίπτωση διασυνοριακών
χρεοκοπιών, αυτό θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από ό,τι ένα δίκτυο
εθνικών αρχών εξυγίανσης και έτσι θα αποφεύγονται οι κίνδυνοι μετάδοσης.
Ο Ενιαίος
Μηχανισμός Εξυγίανσης θα εφαρμόζεται σε όλες τις τράπεζες που
εποπτεύονται από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό. Το εποπτικό συμβούλιο θα
καταρτίζει σχέδια εξυγίανσης και θα εξυγιαίνει άμεσα όλες τις τράπεζες
που τελούν υπό την άμεση εποπτεία της ΕΚΤ και τις διασυνοριακές
τράπεζες. Τα κράτη μέλη εκτός της Ευρωζώνης που συμμετέχουν στον Ενιαίο
Εποπτικό Μηχανισμό θα συμμετέχουν και στον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης.
Ο Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2015, ενώ η διάσωση με ίδια μέσα και οι λειτουργίες εξυγίανσης θα ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου 2016, όπως ορίζεται στην οδηγία για την ανάκαμψη και την εξυγίανση των τραπεζών.
Περισσότερες πληροφορίες
|
Τι θα γίνει σε περίπτωση που απαιτηθεί περαιτέρω ανακεφαλαιοποίηση;
Η Ευρωπαϊκή
Επιτροπή θεωρεί ότι, μόλις αρχίσει να λειτουργεί ένα εύρωστο
δημοσιονομικό πλαίσιο, με αυστηρότερες απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας
και ικανότητας για την εξυγίανση των τραπεζών με συντεταγμένο τρόπο,
αλλά και με τη διάσωση με ίδια μέσα βάσει των κανόνων της Οδηγίας για την ανάκαμψη και την εξυγίανση των τραπεζών, σπάνια θα απαιτηθεί περαιτέρω ανακεφαλαιοποίηση έκτακτης ανάγκης.
Ωστόσο, η Ευρωομάδα συμφώνησε
στο να έχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας τη δυνατότητα άμεσης
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μόλις θεσπιστεί για τις τράπεζες της
Ευρωζώνης αποτελεσματικός εποπτικός μηχανισμός με τη συμμετοχή της ΕΚΤ. Η
μέγιστη έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την άμεση
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συμφωνήθηκε να καθοριστεί στο ποσό των 60
δισ. ευρώ.
στο να έχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας τη δυνατότητα άμεσης
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μόλις θεσπιστεί για τις τράπεζες της
Ευρωζώνης αποτελεσματικός εποπτικός μηχανισμός με τη συμμετοχή της ΕΚΤ. Η
μέγιστη έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την άμεση
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών συμφωνήθηκε να καθοριστεί στο ποσό των 60
δισ. ευρώ.
Και αν εντοπιστούν ελλείψεις κεφαλαίων τους επόμενους μήνες;
Πριν την πλήρη
λειτουργία του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού, η ΕΚΤ και Ευρωπαϊκή Αρχή
Τραπεζών διενεργούν συγκροτημένη διαδικασία αξιολογήσεων και
προσομοιώσεων ακραίων καταστάσεων. Ωστόσο, το Συμβούλιο διευκρίνισε μια σειρά μηχανισμών ασφαλείας, σε περίπτωση που εντοπιστούν ελλείψεις κεφαλαίων για τις τράπεζες της Τραπεζικής Ένωσης.
μια σειρά μηχανισμών ασφαλείας, σε περίπτωση που εντοπιστούν ελλείψεις κεφαλαίων για τις τράπεζες της Τραπεζικής Ένωσης.
Κατ’ αρχάς, οι
τράπεζες θα πρέπει να αντλήσουν κεφάλαια από την αγορά ή από άλλες
ιδιωτικές πηγές. Εάν αυτό δεν επαρκεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί δημόσιο
χρήμα σε εθνικό επίπεδο σύμφωνα με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων
και, εάν παραστεί ανάγκη, μέσω της πρόβλεψης δημόσιου μηχανισμού
ασφαλείας: Σε αυτήν την περίπτωση θα ενεργοποιηθούν αρχικά τα εθνικά
πλαίσια και, εάν οι εθνικοί μηχανισμοί ασφαλείας δεν επαρκούν, μπορούν
να χρησιμοποιηθούν μηχανισμοί ευρωπαϊκού επιπέδου, συμπεριλαμβανομένου
του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.
Σχετικά με τα
κράτη μέλη εκτός Ευρωζώνης που επιθυμούν να προσχωρήσουν στην τραπεζική
ένωση, βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις για να διερευνηθεί ο τρόπος με
τον οποίο μπορούν να δημιουργηθούν ισοδύναμοι μηχανισμοί στήριξης.
Περισσότερες πληροφορίες
|
Προβλέπεται ένα υπερεθνικό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων;
Σε αυτό το στάδιο δεν προβλέπεται η Τραπεζική Ένωση να εξοπλισθεί με ενιαίο υπερεθνικό σύστημα εγγύησης των καταθέσεων. Το κείμενο συμβιβασμού σχετικά με την Οδηγία για τα συστήματα εγγύησης των καταθέσεων
θα διασφαλίσει ότι κάθε κράτος μέλος διαθέτει ένα ταμείο εγγύησης
καταθέσεων που έχει εκ των προτέρων χρηματοδοτηθεί κατάλληλα. Το κείμενο
ανοίγει επίσης το δρόμο για έναν εθελοντικό μηχανισμό αμοιβαίου
δανεισμού μεταξύ των συστημάτων εγγύησης των καταθέσεων από διαφορετικές
χώρες της ΕΕ. Αυτή είναι η μόνη μορφή αμοιβαιοποίησης που προβλέπεται
σε αυτό το στάδιο.
Πρόσθετα εργαλεία
Σημεια Επικοινωνιας Europe Direct
Βοηθήστε μας να βελτιώσουμε το δικτυακό τόπο
Τελευταία 7:22 μμ 530 δις ευρώ σε έναν μήνα κέρδισε η Γερμανία από την κρίση του ευρώ! Ευρώπη: «οικογένεια» ή εταιρεία; Όταν ξεκίνησε η δημιουργία της ευρωπαϊκής ένωσης μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, σκοπό είχε μία πολιτική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτή θα περιελάμβανε μία ένωση βασισμένη στην κοινή ιστορική κληρονομιά, στον πολιτισμό, στην κληρονομιά της ρωμαϊκής διοίκησης, στον χριστιανισμό και τελευταία στην οικονομία. Θα υπήρχε μία πολιτική ένωση των ευρωπαίων εθνών. Κάποια στιγ...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2015/07/blog-post_86.html#.Va9Zv_kaufg
Τελευταία
7:22 μμ 530 δις ευρώ σε έναν μήνα κέρδισε η Γερμανία από την κρίση του
ευρώ!
Ευρώπη: «οικογένεια» ή εταιρεία;
Όταν ξεκίνησε η δημιουργία της ευρωπαϊκής ένωσης μετά τον δεύτερο
παγκόσμιο πόλεμο, σκοπό είχε μία πολιτική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτή θα
περιελάμβανε μία ένωση βασισμένη στην κοινή ιστορική κληρονομιά, στον
πολιτισμό, στην κληρονομιά της ρωμαϊκής διοίκησης, στον χριστιανισμό και
τελευταία στην οικονομία. Θα υπήρχε μία πολιτική ένωση των ευρωπαίων
εθνών.
Κάποια στιγ...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2015/07/blog-post_86.html#.Va9Zv_kaufg
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.logiosermis.net/2015/07/blog-post_86.html#.Va9Zv_kaufg
